رودخانه ی "که لین که وه"

                                                                                                            زیبایی شهر تاریخی و توریستی اصفهان بر کسی پوشیده نیست.                                      

     به راستی یکی از جلوه های این زیبایی رودخانه ی زاینده رود و پل ها وفضا سازی های اطراف آن درخت کاری ها  ونور پردازی های چشم نواز شبانه ی آن می باشد که هر بیننده ای را به تحسین وامی دارد و میهمانانی از سراسر جهان را مسحور و مجذوب خود می نماید.  

     شاید این مساله  به ذهن  شما  خطور کند  که:   عنوان و مطلب بدون ارتباط هستند؛ حال به"که لین که وه" ی خودمان برگردیم.

    رودخانه ای بینوا و محروم به دور ازهر گونه خدمت گذاری شایسته و معمول؛ تاریک و بدون فضاسازی، تنها با چند پل کوچک و بزرگ .

  "که لین که وه" گاه آرام و بی صدا و گاه خروشان و با ابهت ازکنارمان می گذرد و افسوس کارهایی را می خورد که برایش انجام نداده ایم:

        -  لایروبی و جلو گیری از ریختن نخاله های ساختمانی در آن.

       - درخـــت کاری دو طرف رودخانه با درخــت  چنار( په لک). - که با آب و هوای مریوان سازگار می باشد-                                       

       - تامین روشنایی و نور دو طرف رودخانه 

       -  جلو گیری از ریختن زباله در آن

       -حصار کشی ونرده گذاری بخش هایی از آن

       - ...

  شاید این اقدامات و اقداماتی مشابه آن نتواند این رودخانه را هم چون زاینده رود رودخانه ای رویایی سازد، اما حداقل میتواند سبب شود که "که لین که وه"  به خود ببالد و بگوید: " جریان دارم پس هستم".